ÖFKƏ
сущ. 1. тухул, лацу жигер; 2. рах. хъел; ** öfkəyə dönmək рангар атӀун, лацу хьун.
is. 1. Ağ ciyər. 2. dan. Hirs, qəzəb, hiddət. ◊ Öfkən (öfkəsi) yansın! – qarğış məqamında işlədilir. Səni görüm, öfkən yansın
Tam oxu »1. ÖFKƏ [Ülkər:] Dipdinməz oturduğumuz yerdə ciyəri yanmış, öfkəsi parçalanmış, gör başımıza nə oyun açdı (R
Tam oxu »Bağır-öfkə sözü “içalat” anlamını əks etdirir. Öfkə həm “ağ ciyər”, həm də “hirs” mənalarında işlədilir
Tam oxu »