Bağır-öfkə sözü “içalat” anlamını əks etdirir. Öfkə həm “ağ ciyər”, həm də “hirs” mənalarında işlədilir. Tatar dilində öpkə sözü “qəzəb” mənasını verir. Türkoloqlardan Bamberi yazır ki, öfkə və öd kökdaş sözlərdir. Öd həm də həyəcan mənbəyidir (ödünü uddu, ödü parçalandı deyirik). Belə halda –kə şəkilçisinin öd sözünə necə artırılması və sözə verdiyi yeni məna açılmamış qalır. Güman ki, söz övkələ kəlməsi ilə qohumdur, darılmaq (darıldı bağrım...), sıxılmaq (qəzəb!?) anlamları ilə bağlıdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)