ƏNDAM
[fars.] сущ. 1. беден, жендек, тан; 2. бедендин кӀалуб, буй, бухун, къамат; // əndamın yansın (açılsın), əndamı yanmış (açılmış) къаргъ. пер. ччан кьий ви, ччан кьейиди манада; əndamına lərzə düşmək тандик (ччандик) зурзун акатун, зурзун (кичӀевиляй).