ƏTİACI

sif. Öz rəftarı, hərəkəti, münasibəti, danışığı ilə başqalarını özündən incidən; diliacı. Ətiacı adam.
– Ax, necə ətiacı arvadsan, – dedim, lakin birdən Yaqutu düşünüb səsimi yumşaldaraq ona yalvardım… Ə.Məmmədxanlı.
[Gülzar] çox hövsələsiz və ətiacı (z.) olmuşdu. İ.Hüseynov.

// İs. mənasında. Ətiacının biridir.

Синонимы

  • ƏTİACI diliacı — kobud — mədəniyyətsiz

Антонимы

  • ƏTİACI ƏTİACI – MÜLAYİM Ax, necə ətiacı arvadsan, – dedim, lakin birdən Yaqutu düşünüb səsimi yumşaldaraq ona yalvardım (Ə
ƏTFAL
ƏTİACILIQ

Значение слова в других словарях

выметать выхлёбывать краю́шка налощи́ться насе́ст пли́нтусовый противостолбня́чный со́бранное бу́гельный бура́н вока́л документа́ция малообразо́ванный маргари́н подчинённая макать brandling countryfied elve glove puppet self-seeker weak-sighted закабалить порез хоккейный