ƏŞİRƏT

is. [ ər. ] Bir əsildən törəyib birlikdə yaşayan və köçəri (bədəvi) həyat sürən ailələr toplusu; qəbilə, oymaq. Əşirət dövrü. Ərəb əşirətləri. Əşirət şeyxi (ağası, bəyi). Əşirət halında yaşayan tayfalar.
– Bütün Azərbaycan xanları və əşirətlər öz atlısı ilə Marağaya və Savucbulaq ətrafına gəlmişdi. M.S.Ordubadi.

Синонимы

  • ƏŞİRƏT əşirət bax qəbilə I
ƏŞİ
ƏŞK

Значение слова в других словарях

бронзирова́ние вы́молить задава́льщик иконобо́рство каранда́шный неисполни́мый пойти́ эсе́рка впая́ть досье́ зубча́тость на́дцатый подгла́зницы светлогру́дый трель black magic blind tiger frith gunny invocatory Lucullean NEP playsuit shive непочтительный