КОЛЬЦО
1. тупIал; закIал. 2. уьнуьг. 3. уьнуьгдиз ухшар, уьнуьг хьтин; уьнуьг хьиз раснавай (гьар вуч хьайитIани). 4. ттаран тандал гьар йисуз артух жедай кIарасдин уьнуьг хьтин къат.
ср (мн. кольца) 1. üzük; 2. halqa; ◊ согнуться (сгибаться) кольцом ikiqat olmaq, əyilmək (təzim etmək, alçalmaq)
Tam oxu »-а; мн. - кольца, колец, кольцам; ср. см. тж. колечко, кольцевой, кольцом, кольцами 1) Предмет в виде обода, обруча из металла, дерева или другого материала. Портьерные кольца. Кольца карниза. Бросать
Tam oxu »