КӀВЕНКӀ

сущ.; -ве, -ве; -вер, -вери, -вера 1) яргъивилихъ экӀя хьанвай, яргъивал авай затӀунин сифте кьил. # гапурдин ~, чукӀулдин ~, симинин ~, рапунин ~. Шалам чилел эцигна, капан юкьвалди ягъиз, раб сухиз, тӀеквен акъудиз, ахпа сивяй чӀугур кӀвенкӀ алай еб тваз, ада пине шаламдик кукӀурзавай. 3. Э. Муькъвел гелер. Дугъриданни, агъа гадайрин дестедин гуьгъуьналлай рушарин кӀеретӀдин кӀвенкӀве авай, хуралай киф авадарнавай Назханум гьам туштӀа, низ чида?! Б. Гь. Заз эвера.... нерин кӀвенкӀвелай айнаяр алудайла, уьтквем, хци нурар авай, чебни гьакъикьар хьтин чӀулав вилер малум хьана. А. А. Пад хьайи рагъ. 2) са кардин кьил гвайди. А лутуйрин кӀвенкӀ гьа Рашид я. Р.

* кӀвенкӀ авун гл., ни квел са куьн ятӀани кьил хци авун. Карандашдал кӀвенкӀ ая! Р.

КӀВЕ
КӀВЕНКӀВЕ

Digər lüğətlərdə