ОМОНИМ
dilç. omonim.
урус, граммат.. сущ.; -ди, -да; -ар. -ри, -ра сад. хьиз кхьидай ва я сад хьиз сивяй акъатдай, амма чеб манайралди чара тир чӀалан уьлчмеяр
Tam oxu »м dilç. omonim (deyilişinə və yazılışına görə başqa sözə oxşayan, lakin mənaca ondan fərqlənən söz; məs
Tam oxu »омоним (лугьун сад хьиз ийидай, амма манаяр ччара тир гафар, мес. гъед -цава авай ва гьуьле авайди; ккар -хер, бармакдин ккар ва сафунин ккар)
Tam oxu »-а; м. (греч. homós - одинаковый); лингв. см. тж. омонимический, омонимичный Слово, совпадающее с другим словом по звучанию и написанию, но расходящееся по значению и системе форм (например: курс - на
Tam oxu »