ж (мн. потолки) 1. tavan; 2. av. maksimum hündürlük (uçucu aparatın qalxa biləcəyi ən yüksək səviyyə); ◊ с потолка взять havadan almaq (ağlına gələni demək və s.); плевать в потолок boş-boş gəzmək, veyllənmək.
ж (мн. потолки) 1. tavan; 2. av. maksimum hündürlük (uçucu aparatın qalxa biləcəyi ən yüksək səviyyə); ◊ с потолка взять havadan almaq (ağlına gələni demək və s.); плевать в потолок boş-boş gəzmək, veyllənmək.
урус, сущ.; -ди. -да; -ар, -ри. -ра кӀвалин къавуз янавай тахтаяр; тахтаяр янавай кӀвалин къав. Пол, потолок акъудна, ракӀар, пенжерар хкудна, тевле
Tam oxu »къав (1. кIвалин къене патай къав. 2. авиацияда цава самолѐтдивай ва я маса аппаратдивай экъечIиз жедай акьалтIай кьакьанвал)
Tam oxu »-лка; м. см. тж. потолочный 1) а) Верхнее внутреннее покрытие помещения. Побелить стены и потолок. Сводчатый потолок. Лепной потолок. Низкие, высокие потолки. Потолок два с половиной метра расположен
Tam oxu »