РАХУН¹

(-аз, -ана, рахух) f. 1. müxt. mən.: danışmaq; гзаф чидайди тӀимил рахада. Ata. sözü çox bilən az danışar; лезгидал рахун ləzgicə danışmaq; 2. qonuşmaq, danışmaq, söhbət etmək; 3. məc. civildəmək, cikkildəmək, ötmək, oxumaq (quşlar haqqında); 4. məc. deyinmək, söylənmək; рахадай паб deyingən arvad; 5. рахамир! əmr şəkl. danışma! dinmə! sus!; * алачиз рахун yersiz danışmaq, boşboğazlıq etmək; ахварай рахун bax ахвар¹; гзаф рахун çox danışmaq, lüzumsuz sözlər danışmaq; boşboğazlıq etmək, çərənləmək; къаб алаз рахун eyhamla danışmaq, üstüörtülü danışmaq, ikibaşlı danışmaq; кьулухъай рахун dalca danışmaq, qeybət etmək, yamanlamaq, pisləmək; нерай рахун bax нер; цав рахазва məc. göy guruldayır; цаварай рахун a) mücərrəd söhbətlər etmək, anlaşılmaz fikir söyləmək; ağlına gələni danışmaq, sözün mənasına varmadan danışmaq; b) həddindən artıq qiymətini qaldırmaq (alqı-satqıda).