араб, т~б, сущ.; -ди, -да; -яр, -йри, -йра ракӀиниз дапӀар ядайла чефте вегьедай чка. Гьеле деминай хъфейдалай гуьгъуьниз мехъеррин кӀвалел алчуд жезвай аялар аваз, абуру ашукь Сердер цуриз гьахьзамаз, рак акьална, ризадал чефте вегьена. С. Ярагъви ашукь Уьзден.
араб., шиир, прил. 1) рази. Ви стхаяр хьайтӀа риза, Са гьикая ахьайин за. Е. Э. Наиб Гьасаназ. 2) (чӀехи гъарфуналди - Р) эркекдин хас тӀвар: Риза
Tam oxu »ж 1. cübbə (ibadət zamanı ruhanilərin geydiyi üst paltar); 2. tar. xələt (zərli-qızıllı şah paltarı); 3
Tam oxu »-ы; ж. см. тж. ризный 1) Верхнее облачение священника при богослужении. Парчовая риза. Облачиться в праздничную ризу. 2) В России 15 - 17 вв.: царское парадное одеяние. 3) Металлическая накладка на ик
Tam oxu »1. риза (кешишри клисада алукIдай зарлу гъаларалди яна расай аба хьтин партал). 2. либас, зарлу либас
Tam oxu »