ЧИРАГЪ

(-ди, -да, -ар) 1. çıraq; чирагъдин çıraq -i \[-ı\]; чирагъдин экв çıraq işığı; чирагъди вичин кӀаниз экв гудач. Ata. sözü çıraq öz dibinə işıq salmaz; 2. məc. işıq, nur, ziya; 3. məc. mayak, yolgöstərən, məşəl; * чирагъ куькӀуьрдайди çırağını yandıran, işini, nəslini davam etdirən; чирагъ хкахьун məc. çırağı sönmək, sonu çatmaq, məhv olmaq.