ШУМ
1. səs, səs – küy, qalmaqal, gürultu, tıqqıltı
м 1. səs; войти без шума səssiz daxil olmaq; 2. səs-küy, qalmaqal; поднять шум səs-küy salmaq; 3. əksi-səda, hay-küy, böyük maraq, mübahisə; gurultu;
Tam oxu »-а (-у); м. см. тж. с шумом, шумок, шумный, шумовой 1) а) обычно ед. Разнообразные звуки, слившиеся в нестройное звучание; гул. Шум морского прибоя. Однообразный шум дождя. Тихий шум леса. Слышался от
Tam oxu »