ŞİL
[fars.] прил., сущ. набут, шулу, члахъ, шанкӀал, гъил (кӀвач, гъил-кӀвач) галачир; ** şil olmuş, şil olasan! шулу (шанкӀал) хьайиди, шулу (шанкӀал) хьуй! (вун).
sif. və is. [fars.] Çolaq, qolsuz, əlsizayaqsız, əlil. [Yusif Sərrac:] Dullara və yetimlərə və şillərə və karlara ianət və himayət göstərilsin
Tam oxu »разг. I сущ. калека, инвалид. Şillərə kömək помощь калекам II прил. 1. безрукий: 1) лишенный руки или рук 2) перен
Tam oxu »I (Ağdam, Barana, Gədəbəy, Salyan, Şəmkir, Tovuz, Zəngilan) şikəst, əlil. – Əliη şil döyül ki, bərk yapış dayna (Ağdam) II (Kürdəmir) çayda, arxda suy
Tam oxu »Fars mənşəlidir, “şikəst” deməkdir. Şil-küt kimi daha çox işlədilir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Tam oxu »