прил. 1. (müxtəlif mənalarda) boş; 2. məc. mənasız, əhəmiyyətsiz, dəyərsiz; пустой разговор boş, mənasız söhbət; 3. məc. əsassız; əsilsiz; пустой стух əsilsiz xəbər (şayiə); ◊ с пустыми руками əliboş; пустая порода (məd.) boş süxur (metalı olmayan süxur); пустое место heç; переливать из пустого в порожнее boş söhbətlərlə məşğul olmaq, boş şeylə məşğul olmaq.