MƏNA
сущ.
1. значение (внутреннее содержание слова, выражения, речи и т.п. ). Sözün müstəqim (birbaşa) mənası прямое значение слова, məcazi məna переносное значение, sözün leksik mənası лексическое значение слова, mənaların əlaqəsi связь значений
2. смысл (внутреннее логическое содержание, значение чего-л. , постигаемое разумом). Hadisələrin mənası смысл событий, mənasını başa düşmək nəyin понять смысл чего , bu mənada в этом смысле
II
прил.
1. семантический. Məna bağlılığı семантическая связь, məna problemləri семантические проблемы
2. смысловой (относящийся к внутреннему содержанию, значению чего-л. ). Məna təhlili смысловой анализ; mənası olmaq иметь значение; mənasını saxlamaq сохранять значение; mənasını itirmək терять, утрачивать значение; məna kəsb etmək приобретать значение, обретать смысл; məna görmək nədə видеть смысл в чём ; mənası olmaq иметь смысл; mənasına varmaq вникать в смысл; mənadan məhrum etmək лишать смысла; mənasını itirmək лишаться смысла, терять смысл; mənasını saxlamaq сохранять смысл; mənasına zidd olmaq противоречить смыслу; mənası yoxdur nəyin не имеет значения, не имеет смысла; sözün əsl mənasında в прямом (подлинном) смысле слова; sözun tam mənasında в полном смысле слова; sözün həqiqi mənasında в истинном смысле слова; nə mənası var? имеет ли смысл? смысл-то какой?