1. Bir şeyin üzərindən atılıb keçmək, hündür bir şeyin üstünə çıxıb o biri tərəfinə enmək, düşmək, hoppanmaq.
Qapını daldan bağlayaraq, divardan aşıb getdik.
Dərəni aşdım. Meşənin içərisinə cənuba doğru uzanan daşlı-qayalı bir dağ ətəyi ilə gedirdim.
Aşıb şiş dağları, boz səhraları; Gündə bir zəfərlə gedək irəli.
Keçərək Mil düzündən, sıra dağları aşdım; Kürün sahillərilə bütün eli dolaşdım.
2. Keçmək, düşmək, çıxmaq.
[Sultan və Vəli] bir bağdan o birisinə aşırlar.
// Ötmək, atlamaq, keçmək.
Gecə ortasından aşmışdı və yayın isti xamuşluğunu pozan ancaq minarədən gələn minacat səsi idi.
3. Çevrilmək, yıxılmaq. [Göyərçin] o tərəf bu tərəfə çox aşdı.
Ancaq gözlərinə yuxu gəlmədi.
Ortalıqda yanı üstə aşmış bir neçə dolu butulka … vardı.
4. məc. Təmin olunmaq, düzəlmək, əmələ gəlmək. İşi aşmaq.
– Gopnan əməl aşmaz, işə qeyrət gərək olsun.
Güc və zor ilə heç bir iş aşmaz; İş əlində həlim olan çaşmaz.
[Məhərrəm:] Bilirsinizmi, nə var? Belə danışıqdan iş aşmaz.
Adamlar işi aşan yerdən dördəlli yapışırlar.
