Çanaq oynağı (el arasında “çanaqlıq” deyirlər) ilə diz arasında olan hissənin adıdır. Güman ki, budaq, buynuz və baldır sözləri ilə qohumluğu var
Bu sözlə yanaşı, adır kəlməsi də mövcud olub, ayırmaq feili ilə bağlıdır. Budaq və bud (ayaq, qıç) sözləri kökdaşdır
Bud (“çıxıntı” mənasında) sözündən -a şəkilçisi vasitəsi ilə düzəlmiş feildir. Budaq sözü ilə qohumdur
sanskr. budda – oyanmış, fərqində olan
“Buxarlanmaq” mənasını əks etdirən bu feili mövcud olub. Ba (bağla) feilindən bağ ismi əmələ gəldiyi kimi, həmin qəlib üzrə də bu feilindən buğ ismi t
Döllük kələdir. İki hörgüclü erkək dəvəyə “buğra” (buğur) deyilir. Ehtimal ki, buğa sözü buğra sözünün dəyişmiş formasıdır
Buğa və öc sözlərindən əmələ gəlib (buğdadan öc alan). (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Axsaq (əsli: ağsaq), bağırsaq (əsli: borusaq), qarsaq (əsli: göysaq), qursaq (əsli: yumrusaq), sarımsaq, qaysaq kimi sözlərdəki –sa (-saq) şəkilçisi
Buğday kimi də işlədilən bu kəlmə monqol mənşəlidir. Türk dillərində buğda yerinə, aşlıq işlədilib (Əbu Həyyanda və başqalarında belə verilib)
Xörək adıdır, bozartmanın bir növüdür: azca su vurur, öz buğunda bişirirlər. Buğ kəlməsi əsasında əmələ gəlib, “buğda bişən” deməkdir
Sümüklərin uclarının bir-birinə birləşdiyi yer, bənd, qamış kimi bitkilərdə düyün anlamında işlədilən bu söz qədim bo feilindən əmələ gəlib
Sözün birinci hissəsi (buğum) boğmaq feili zəminində əmələ gəlib. Ayaqlarında boğuq yerlər olur (məsələn: yenəclər, yəni “xərçənglər”)
“Şiş, sallantı” anlamı ilə əlaqədardır. Sözün mənşəyi boğaz kəlməsi ilə kökdaşdır: boğazla çənə arasında əmələ gələn ətli hissədir, bir qədər sallanmı
Alimlərin fikrincə, alınma sözdür və buxar kəlməsi ilə bağlıdır. Türk dillərində onun əvəzinə tarixən tütündük sözü işlədilib
Mənbələrdə boğağı kimi göstərilib. Boğmaq (ehtimal ki, bu da bağlamaq) feili ilə qohumdur. Buxovluq (mənbələrdə bokağılıq kimi qeydə alınıb) sözü də m
Buxov sözündəndir, atın ayağında buxov bağlanan hissənin (бабка) adıdır. El arasında buxoyluq kimi də işlədilir
alm. bucht – körfəz
Alınma sözdür, tələffüzü də ağırdır, xalq arasında da yayıla bilməyib. Bizdə onun əvəzinə qayakələri işlədilib, indi də el içində çox yayılıb
Mənbələrdə bulğaq kimi verilib və ruscaya “волнение” kimi çevrilib. Deməli, bulanmaq (qaynamaq) kəlməsi ilə bağlıdır
Mənbələrdə bulğaq kəlməsi var və “suyun dalğalanması”, “qaynaması” kimi açıqlanıb. Görünür, bulaq sözü bulanmaq (qaynamaq, poqquldamaq) kəlməsi ilə qo
Heyvan təzə doğulduqda onun ilk 2-3 günlük südü ağuz adlanır. Sonrakı bir neçə günün südünə “bulama” deyirlər
Bulamaq (“qarışdırmaq” anlamında) feili ilə bağlıdır. Qarşılıq növdə bulaşmaq kimi işlədilir. Mayeyə başqa şey (torpaq və s
Qadın adıdır, ehtimal ki, büllur və ya Ballı sözünün dəyişilmiş formasıdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Bu söz qədim hind dilində “сгуститься”, irland dilində “загустевший”, island dilində “густой” mənalarında işlədilib
Bu və yer sözlərinin birləşməsindən əmələ gəlib, sonra sadələşərək bura şəklinə düşüb. (Bəşir Əhmədov
Bir şeyin belini məftillə bərk sarımaq üçün onu (məftili) burur və bu zaman xüsusi ağacdan, dəmirdən burma vasitəsi kimi istifadə edirlər
Burmaq feilindən düzəldilib, -t şəkilçisi təsirli feil düzəldir, -cu, əslində, -ğu kimi olub: bur-ğut-maq
Burmaq feilindən əmələ gəlib. Sancıya da “buru” deyirlər. Hər ikisi eyni kökə malikdir. Ruslardakı бурение kəlməsi də bizdən keçib
Sözün əsli soluxmaq qəlibi üzrə yaranıb və buruxmaq kimi olub. Səslərin yerdəyişməsi nəticəsində burxuq (burxulmaq və s
Rus dilindəki шуруп sözünün türk dilindəki qarşılığıdır. Sözün birinci hissəsi burmaq feili ilə bağlıdır, çüy isə ağacdan düzəldilmiş mıxa deyiblər
Dilimizdə boramaq feili olub və “boran, tufan” mənalarını da əks etdirib. Burmaq, burulğan (burağan forması da qeydə alınıb) sözlərinin kökü bor (bur)
“Əsli və Kərəm”də “burum-burum qar gəlir” misrası var. Burum burmaq feili ilə bağlıdır. Əsməkdən əsim, burmaqdan burum və s
Bu sözün mənası mənbələrdə “qabaq” kimi açıqlanıb. Görünür, burun qab”ağa doğru çıxıntı” deməkdir, bu baxımdan bir sözü ilə qohumdur (qabaqdan gələn)
Donuz yeri burnu ilə eşir. Bu ifadə “adamı donuza oxşatmaq”dır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Mənbələrdə bunun mənası “təkrar-təkrar burnuna vurmaq” kimi açıqlanıb. Burun sözündəndir. İndi məna dəyişib
İyləmək üçün xüsusi ot və tütün növüdür. Xəstələr onu iylədikdə sağalırlar (burun tutulanda və s.)
Sözün əsli mürəkkəb olub, burun və taxmaq kəlmələrindən əmələ gəlib. Burunduk şəklində işlədilib, bu formada rus dilinə də keçib
Qaynaqlarda busar kəlməsi var və ruscaya “покрыться туманом” kimi tərcümə edilib. Busaraq dumanlı-çənli havaya deyirlər
Farsca busidən (öpmək) feili ilə bağlıdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
ital. bossolo – qutu
ər. – qüssə atası
Bu söz boynuz kimi də işlədilib. “Çıxıntı, şaxə” mənalarını əks etdirib. Tısbağa sözü münüz (buynuz) bağa kimi də qeydə alınıb
Uyğur dilində buy feili “приказывать” mənasını əks etdirir. –ur şəkilçisi köç –ür qəlibi üzrə təsirli feil düzəldib
Büzüşmək feili ilə qohumdur. “Suyun üzünün soyuqdan büzüşməsi” deməkdir. Mənbələrdə feil kimi verilib və rus dilində “замерзать” kimi tərcümə olunub
Buz üstündə yeriyərkən sürüşməmək üçün ayaqqabının altına vurulan naldır. İndi ədəbi dildə işlədilmir
İlkin mənada “doğulmuş” deməkdir. Qarnında balası olan heyvana “boğaz” deyirik (əsli: buza, buzağ olub)
İngilis sözüdür, “dövlətin, müəssisənin müəyyən müddət üçün gəlir və çıxar smetası” deməkdir. (Bəşir Əhmədov
Bud (ayaq) sözü ilə bağlıdır, –rə şəkilçisi feil düzəlib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Burmaq, bürümək, bükmək kəlmələri etimoloji baxımdan kökdaş sözlərdir. Görünür, sözün ilk kökü bu kəlmədir, onun üzərinə -k şəkilçisi artırmaqla yeni
Bürümək, pətək, fitə sözləri ilə qohum ola bilər, əsli betədir (hər tərəfdən örtmək). (Bəşir Əhmədov