f. Getdikcə daralmaq, ensiz olmaq. Yol getdikcə ensizləşirdi
is. Ensiz şeyin halı; en cəhətdən darlıq
[yun.] Zoologiyanın həşərat (böcəklər) bəhsi
sif. [yun.] Entomologiyaya aid. Entomoloji tədqiqat
[yun. entoma – həşəratlar və logos – elm] Entomologiya mütəxəssisi. Axmazın yanında Sultanov entomoloq həkimi ilə görüşdü
[yun.] Bütün qüvvəsi ilə, böyük şövq və həvəslə işləyən adam. // Bütün qüvvə və həvəsini bir işə verən, bir şeyin coşqun pərəstişkarı olan adam
[yun.] Böyük şövq və həvəs; vəcd
[yun. eos – şəfəq və lithos – daş] arxeol. 1. Daş dövrünün, ən qədim ibtidai daş alətləri qayrılan mərhələsi
sif. [yun.] Epidemiya mahiyyətində olan; yoluxucu, yoluxma. Epidemik xəstəliklər. // məc. Epidemiya kimi hər yerə yayılmış
[yun.] Tibb elminin yoluxucu xəstəliklərin törəyib yayılması səbəblərini öyrənən və onların qarşısını almaq üsullarından bəhs edən sahəsi
[yun.] Epidemiologiya mütəxəssisi
[yun] tib. Hər hansı bir yoluxucu xəstəliyin geniş yayılması. Tif epidemiyası. Vəba epidemiyası. – Hərgah bir yerdə epidemiya varsa, həkimlərimizdən t
is. [yun.] Epik əsərlər müəllifi
sif. [yun.] ədəb. Eposa aid, epos xüsusiyyətli. Epik əsərlər. Epik dastanlar
[yun.] ədəb. Epik əsərlər
is. Epik xüsusiyyət daşıma. Diskussiyanın gedişində romanın inkişaf etdirilməsinin mühüm məsələləri, onun forma və kompozisiyası, epiklik, tarixilik v
is. [yun.] Xəstəliklə bağlı yekun nəticə, qərar
is. 1. Epikür fəlsəfəsi tərəfdarı. 2. məc. kit. Zövq və nəşəni hər şeydən üstün tutan adam; kefcil, işrətpərəst
is. 1. Qədim yunan materialist filosofu və ateisti Epikürün fəlsəfi nəzəriyyəsi. 2. kit. Həmin nəzəriyyədən yanlış nəticə çıxaran, həyatın mənasını ke
bax epikürçülük. Əsrlərdən bəri mistik dona geydirilmiş platonik eşqə qarşı poeziyada bir növ epikürizm gəlir
[yun.] Özünün müstəqil yaradıcılıq siması olmayıb, hər hansı bir siyasi, ədəbi, elmi və başqa cərəyanı təqlid edən yazıçı, alim və b
is. Elmdə, siyasətdə, incəsənətdə və s.-də təqlidçilik. …XIX əsrin ortalarında bütün Yaxın Şərq ədəbiyyatında belə bir vəziyyət əmələ gəlmişdi ki, keç
[yun. epigraphe – yazı] 1. Qədim yunanlarda: abidə üzərində yazı. 2. ədəb. Əsərin və ya onun bölmələrinin başlıqlarından sonra yazılan sözlər; zərbimə
sif. [yun.] Epiqrafikaya aid olan, epiqrafika xarakterində olan. Epiqrafik mətn. Epiqrafik material
[yun.] Epiqraflar haqqında elm
[yun. epigramma – yazı] 1. Qədim yunanlarda: abidələr, binalar, hədiyyələr və s. üzərində yazılan yadigarlıq yazı
[yun. epilepsia – özündən getmə] tib. Vaxtaşırı və qəflətən bərk qıcolma və özündəngetmə şəklində cərəyan edən xroniki sinir xəstəliyi
[yun.] Epileptik xəstəliyi olan adam. Epileptiklərin xasiyyəti get-gedə dəyişir. – O, “uşaqları gözləyin, uşaqları gözləyin”, – deyə-deyə epileptik ad
[yun.] Ədəbi əsərin son hissəsi. // Operada son pərdə. Opera təntənəli epiloqla bitir. // Son, nəticə, xatimə
[yun. epi – üstündə, yanında və lat. sentr – mərkəz] Zəlzələ mərkəzi; Yer səthinin bilavasitə zəlzələ mənbəyi üzərində olan sahəsi
sif. [lat.] ədəb. 1. Məktub şəklində yazılmış. Epistolyar roman. 2. Bir yazıçının, şairin məktublar məcmusu
[yun.] ədəb. Məcazın növlərindən biri olub, bir sözü qüvvətləndirmək və zənginləşdirmək, xassə vermək üçün əlavə edilən söz (məs
[yun. epeisodion – əlavə] 1. Hadisə, əhvalat, təsadüf, ittifaq, vəqə. Əsgərlər yana-yana Qələndərdən danışırdılar və kim hansı epizodu nağıl edirdisə,
sif. [yun.] 1. Sistematik xarakter daşımayan, təsadüfdən-təsadüfə olan. Epizodik kömək. İşin gedişinin epizodik yoxlanması
is. Epizodik xasiyyət daşıma. Romanda hadisələrin epizodikliyi. Tamaşada rolun epizodikliyi
[fr.] Fərqlənmə nişanları olan, qızıl və ya gümüş bafta, saçaq və s. ilə bəzədilmiş, bir tərəfi girdə, xüsusi formalı paqon; 1917-ci ilədək Rusiyada z
sif. Çiyinlərində epolet olan. Epoletli zabit şineli
[fr.] Xüsusi formada eşilmiş saplardan diş-diş parça növü. Eponj … fasonlu saplardan toxunduğu üçün çox bəzəkli toxunma hesab olunur
[yun.] Rəvayət səciyyəvi ədəbiyyat, dastan. Koroğlu eposu. Qəhrəmanlıq eposu. // Qəhrəmannamələr, dastanlar və s
“R” hərfinin adı
zərf Tez-gec. [Ağsaçlı qadın Səyavuşa:] Quzum! Er-gec parlar adın cahanda; Diz çökərlər sana qarşı hər yanda
[lat.] 1. İl hesabının başlandığı zaman, tarix başlanğıcı. Yeni era (İsanın doğulduğu zənn edilən gündən başlanan tarix)
bax ermək. [Rəsul:] Cümə axşamında, cümə günündə; Ərənlər erişdi nəzərgah mənim. “Aşıq Qərib”. Ahü zar kəsibdir səbrü qərarım; Erişir fələyə naləvü za
cəm [yun. erythros – qırmızı və kytos – hüceyrə] fiziol. Qırmızı qan cisimcikləri
[alm.] arxit. Binanın daxilini genişləndirən və bir neçə mərtəbədən keçən divarında pəncərələri olan yarımdairə və ya tin-tin şəklində çıxıntı
is. Erkək keçi, təkə. Sürünün qabağında uzunqəzilli, dik burmabuynuzlu, ala erkəc başını yerə əyir(di)
sif. 1. Kişi cinsinə mənsub fərd. Erkək at. Erkək arı. – Aslanın erkəyi, dişisi olmaz. (Ata. sözü). Ağacların arasından qəfildən oldu əyan; Yaraqlı er
sif. və zərf Kişi kimi, mərdcəsinə, cəsuranə. [1-ci mürəttib:] …Yalnız erkəkcə mətanət lazım… Yoxsa, həşərat kimi üzü üstə süründükcə əsla ağ gün görm
is. bot. Bitki çiçəklərinin erkək döllüyünün adı. Biz botanika kursundan bilirik ki, armudun çiçəklərində həm erkəkciklər, həm də dişiciklər olur
f. məh. 1. Həddi-büluğa çataraq səsi yoğunlaşmaq, qabalaşmaq (oğlan uşağı haqqında). 2. məh. Vaxtında dərilmədiyindən ötmək, kobudlaşmaq, bərk olmaq (