məch. İfadə edilmək, əks etdirilmək
“İfadələndirmək”dən f.is
f. İfadə etmək, əks etdirmək
“İfadələnmək”dən f.is
məch. İfadə olunmaq, əks olunmaq, öz əksini tapmaq
sif. Yaxşı və aydın ifadə edən. İfadəli nitq. İfadəli danışıq. İfadəli yazı. İfadəli (z.) oxumaq. – Qız atasının dediklərini çox ifadəli bir dillə yaz
is. İfadəli olma, yaxşı və aydın ifadə etmə. Dilin, üslubun ifadəliliyi. Balerinanın hərəkətlərindəki ifadəlilik
sif. İfadəcə zəif, təsirsiz. İfadəsiz nitq. // Heç bir şey ifadə etməyən, heç bir şey əks etməyən. İfadəsiz gözlər
is. İfadəcə zəiflik. Nitqin ifadəsizliyi. Üslubun ifadəsizliyi. // Heç bir şey ifadə etməmə
zərf məh. Tam surətdə, tamam, bütün, hamısını. Atı ifçin nallamaq. – Qıratı ifçin yəhərləyib, Koroğlunun qabağına çəkdilər
is. [ər.] Saflıq, təmizlik, irz, namus, həya, əxlaq. [Maral:] Hər iki tərəfim təhlükəli uçurum… Burada qalsam, Turxan bəyin murdar nəfəsi, qoşulub qaç
sif. Namuslu, ismətli, həyalı; təmiz, saf. İffətli qız. İffətli gəlin. – Zəmanənin “xarab” bir vaxtında nəcib, gözəl, həyalı, iffətli və ismətli bir q
sif. Namussuz, ismətsiz, həyasız, abırsız. İffətsiz qadın
is. [ər.] 1. Bankın, tacirin və s.-nin borc iltizamlarını vaxtında ödəyə bilməməsi nəticəsində müflis olması, sınıq çıxması
is. [ər.] 1. Orqanizmin hər hansı bir hissəsini və ya üzvünü normal fəaliyyətdən qoyan xəstəlik. İflic olmaq
zərf dan. Tikə-tikə, parçaparça. [Gülpəri:] Deyir, Tarıqulunun cibini kəsiblər, özünü də iflim-iflim eləyiblər
is. [ər.] klas. Yox etmə, puç etmə, məhv etmə, tələf etmə. Nə qəm, uğratsa da bir gün məni ifnayə zaman; Mən gedərəmsə, məramım yenə dünyadə durar
is. [ər.] köhn. 1. Qəlibə tökmə, qəlibə axıtma. // Müəyyən qəlibə salma. 2. Qaydaya salma
is. [ər.] Bir şeyin son həddi, bir şeyi son həddə çatdırma, mübaliğəyə varma, həddi keçmə. İfrat dərəcə (son hədd)
is. İfrata meyil edən, bir işdə ifratçılıq edən. …Bütün ifratçılarımıza tövsiyəmiz budur ki, işə əhəmiyyət nəzəri ilə baxsınlar
is. İfrata varma, ifrata meyil, bir işdə ifrat tədbirlərə əl atma
is. [ər.] fiziol. Orqanizmin bir yerindən (yaradan və s.-dən) bir şey (maye) çıxma, axma. Narzan mədə şirəsinin ifrazını artırır
is. [ər. “ifraz” söz. cəmi] fiziol. Bədənin ifraz etdiyi maddələr. İrinli ifrazat. // Nəcis. …İnsanın və heyvanın bədənindən bayıra çıxan şeylərdə (if
sif. fiziol. İfraza səbəb olan. İfrazetdirici dərmanlar
is. [ər.] 1. İblis, şeytan, cin. [Padşah:] Yalan danışma, ifrit, sən bilməyirsən, mən bilirəm. Ə.Haqverdiyev
is. və sif. [ər.] dan. Çox çirkin, bədheybət, bədləkər, kifir (qadın haqqında). İfritənin biridir. // Araqarışdıran, pislik edən, fitnəkar qadın haqqı
is. Həddən artıq çirkinlik, eybəcərlik, bədheybətlik, bədləkərlik
is. [ər.] Faş etmə, aşkara çıxarma, meydana çıxarma, üstünü açma. □ İfşa etmək – faş etmək, üstünü açmaq, üzə çıxarmaq, meydana çıxarmaq, açıb göstərm
is. Birinin cinayətinin, hiyləsinin, pis niyyətinin üstünü açan, ifşa edən, aşkara çıxaran, açıb göstərən adam
is. İfşa etmə, ifşa ilə məşğul olma
sif. İfşa edən, faş edən, üstünü açan, aşkara çıxaran, açıb göstərən, ifşa mahiyyətində olan. İfşaedici sənədlər
is. İfşa etmə, ifşa mahiyyətində olma
f.sif. [fars.] klas. Düşkün, mübtəla. Bu fəxr yetər kim mənə, iftadeyi-eşqəm; Sal başıma bir sayə hümayi-kərəmindən
is. Düşkünlük, mübtəlalıq. İftadəliyim gör, etmə ehmal; Rəhm et, bir əyaq ilə əlim al! Füzuli
is. [ər.] din. Oruc açma, oruc açdıqda yeyilən yemək. Xavərimsə bu gün oruc tutmuş olduğundan, axşam üçün iftar tədarükü görürdü
is. din. İftar (oruc açma) üçün hazırlanan yemək(lər)
is. [ər.] 1. Fəxr, fəxr etmə. Bu gündən belə İran əhli öz millətləri ilə iftixara haqlıdır. Ü.Hacıbəyov
“İftixarlanmaq”dan f.is
f. İftixar etmək, fəxr etmək, qürrələnmək, öyünmək
is. [ər.] Böhtan, şər. Xülasə, qalan yüz on beş kağız da bu məzmunda növnöv iftira və yalan. C.Məmmədquluzadə
is. İftira edən, böhtan atan, böhtançı
is. Başqalarına şər atma, böhtan demə, böhtançılıq. İftiraçını ifşa etmək
sif. Bir işdə, döyüşdə qoçaqlıq, cəsarət, qəhrəmanlıq, mərdlik göstərən; cəsur, qoçaq. İgid oğlan. İgid qız
zərf Qəhrəmancasına, mərdanə, qorxmadan, igid kimi. İgidcəsinə çarpışmaq. İgidcə vuruşmaq. – Ah, adəmmi olmayan hünəri; Qorxmayın həp, igidcə qalxışın
“İgidlənmək”dən f.is
f. Özünü igid kimi, qorxmaz kimi göstərmək
“İgidləşmək”dən f.is
f. İgid olmaq, cəsarətli olmaq, daha da ürəkli olmaq; igidlənmək
is. Qoçaqlıq, qəhrəmanlıq, rəşadət. Duman dağa pərdədir; Göydə deyil, yerdədir; Ağalıq dövlət olsa; İgidlik hünərdədir