“Otlamaq”dan f.is. Quzuçuların həvəslə oynamaları, quzuların iştahla otlamaları Gülşada ləzzət verirdi
f. Otlaqda ot yemək. Quzuları otlamağa aparmaq. – [Vəzir:] Hər yerdə sürüylə otlayır ceyran. A.Şaiq. Sürülər çöldə otlayırdı
“Otlatmaq”dan f.is
bax otarmaq. [Şeyx Mərdan:] O qadından qaçan böyük Sənan; Donuz otlatmaq üzrə oldu çoban. H.Cavid
sif. Ot olan, ot bitmiş. Otlu sahə. Otlu yer
is. Çoxlu ot bitmiş yer; çəmən. Birdən otluqdan iki-üç qırqovul qalxdı. Çəmənzəminli. Ulaqları o tərəfdəki otluğa buraxıb gələn Yusif atasının yanında
sif. Ot bitməyən, ot olmayan; çılpaq. Otsuz düzənlik
sif. k.t. Torpağın məhsuldarlığını bərpa etmək üçün tarlada vaxtaşırı ot əkməkdən ibarət əkin üsulu. Ottarlalı əkin növü
is. [rus.] Çap olunmuş materialların ayrıca nüsxəsi; basmaca
“Otuxmaq”dan f.is
f. məh. Ot yeməyə başlamaq (körpə otyeyən heyvanlar haqqında)
is. 1. Oturulan yer, üstündə oturmaq üçün şey, üstündə oturula biləcək hər şey. Maşının oturacağı. – Divara söykənmiş oturacaqlarda oturduq
sif. Oturacağı olan
1. sif. Köçəri həyat keçirməyən, daim bir yerdə yaşayan (köçəri ziddi). Oturaq əhali. – Lakin Camal kəndə gəlmək və oturaq həyat keçirmək istəmirdi
is. Oturaq həyat sürmə, oturaq həyat tərzi (köçərilik ziddi)
“Oturdulmaq”dan f.is
məch. Oturmağa məcbur edilmək, əyləşdirilmək
“Oturmaq”dan f.is
f. 1. Yanını bir yerə, ya oturacağa qoyub oturaq vəziyyət almaq, əyləşmək. Buyurun, oturun! – [Hacı Əhməd Almasa:] Heç, elə belə gəldik, baş çəkək
“Oturtmaq”dan f.is
icb. 1. Əyləşdirmək. Yanında oturtmaq. – Mənzilimdən sandalya alıb [gələnləri] münasib bir yerdə oturtdum
1. “Oturub-durmaq”dan f.is. 2. Əlaqə, yoldaşlıq etmə, vaxtını bir yerdə keçirmə
f. 1. Əlaqə saxlamaq, dostluq etmək, yoldaşlıq etmək. [Pəricahan xanım:] Mehdi ağanın nəvəsi Ağca xanıma bir qaraçı qızı ilə yoldaş olub, oturub-durma
is. Oturmaq işi, oturma
is. Oturma tərzi, oturma qaydası. Oturuşuna fikir vermək. – Oturuşu Şirin, duruşu Leyli; Həm özü, həm fikrü xəyali sərxoş! M
“Oturuşmaq”dan f.is
f. 1. Hamı özünə yer tapıb oturmaq. Qonaqlar oturuşdular. 2. məc. Yaşa dolmaq, ahıllaşmaq, köhnəlmək, qartmaq
sif. və is. dan. Yaşlı, ahıl, qartımış. Müəllim yaşca oturuşmuş adamdı. Ə.Vəliyev
say. İyirmi doqquzdan sonra gələn say – 30. Otuz manat. Otuz nəfər. – Altmış nisbi, otuz cüzi müttəsil; Doxsan min kəlmədə tamamı vardır
say. Ancaq otuz, yalnız otuz. Otuzca manat pulum var. - [Mirzədadaş:] Hətta mən ondan otuzca manat cib xərcliyi alaram
sif. Otuz gün sürən və ya sürmüş; biraylıq. Otuzgünlük ezamiyyət. // Otuz gün vaxt tələb edən; biraylıq
sif. 1. Otuz il davam etmiş və ya edən. Otuzillik bir dövr. Otuzillik mübarizə. 2. Otuz illiyə həsr olunmuş, otuz ilin tamam olması ilə əlaqədar olan
1. is. köhn. Üç onluqdan ibarət, otuz manat dəyərində olan kağız pul. Otuzluğu xırdalamaq. – [Poçtalyon:] Elə ki, şad xəbər gətirirəm, çıxarıb bir otu
sif. Otuz mərtəbəsi olan. Otuzmərtəbəli bina
“Otuz”dan sıra s. Otuzuncu sıra. Otuzuncu ev
sif. Otla qidalanan. Otyeyən heyvanlar
is. Biçilmiş otu yığan maşın, alət və s. // Sif. mənasında. Otyığan maşın
is. 1. Vəhşi heyvan, quş vurma və ya tutma, həmçinin balıq tutma işi. Ova getmək. Ov eləmək. Ovumuz uğurlu oldu
is. dan. Düzənlik, düzəngah, düzən yer; ovalıq. Bizimdir bu əngin, atlas ovalar; Qoynunda qartal bəsləyən qayalar
is. [fr.] Qabarıq, yumurtaşəkilli
“Ovalanmaq”dan f.is
bax ovulmaq1
is. coğr. Dəniz səviyyəsindən aşağıda yerləşən düzənlik; hər hansı düzən yer; düzənlik. Kür-Araz ovalığı
dan. “Ovcalamaq”dan f.is
dan. bax ovuşdurmaq. [Hidayət] gülə-gülə gözünü ovcaladı. B.Bayramov
is. 1. Ovla, ovçuluqla məşğul olan adam. Ovçu tüfəngi. Həvəskar ovçu. – Ovçu yanında göz qırpmaq olmaz
is. 1. Ovçunun işi, peşəsi, məşğuliyyəti. [Şəmsi bəy:] Piri baba, bunlar mənim ovçuluğumu lağa qoyub güldü, fəqət öz qüsurlarını açmaq istəmirlər
is. bot. Müxtəlif növləri olan sarı çiçəkli çəmən otu
is. [fars. ab-dan] Suyu yığıb saxlamaq üçün üstü tikili yeraltı hovuz, nohur. Yağış suyu bu ovdana axırdı