1. təsəvvüflə məşğul olan adam; mistik; sufi təriqətinə mənsub olan adam; sufizm tərəfdarı; 2. dini görüşlərdən əsla kənara çıxmayan adam
bax sufizm.
İslamda mistik-asketik cərəyan; sufilik, mistika, müsəlman mistikliyi; mütəsəvvif.
qiyamət günü çalınacaq boru, şeypur (buna İsrafilin şeypuru da deyirlər).
Quranın bölündüyü yüz on dörd fəslin hər biri.
sübh tezdən qılınan namaz.
Allaha eşq olsun!
namaz və ibadət zamanı burnu, alnı, əlləri, dizləri və ayaqları yerə qoymaqla və toxundurmaqla səcdə etmək; səcdə
sufilik məktəbi şagirdi.
dünya, aləm; yaratma yeri.
1. Məhəmməd peyğəmbərin ölümündən sonra ona təqlid əsasında, onun adından yaradılmış və Quranda olmayan şəri qanun, adət, ənənə və qaydalar; 2
1. qayda, qanun; yol, tərz (həyat tərzi); 2. müsəlmanlarda və yəhudilərdə oğlan uşaqlarının balaca ikən kişilik əzasının ucunu örtən dərinin kəsilməsi
islam məzhəblərindən birinin adı.
sünni məzhəbinə mənsubluq; Məhəmməd peyğəmbərin əməllərini bir adət, qayda kimi qəbul edən müsəlmanlar
islamda ortodoksal cərəyan.
Cəbrayılın adlarından biri.
1. ucları düzbucaq şəklində əyilmiş xaç-şəkilli ən qədim hind dini nişanı.; 2. bu şəkildə olan faşist nişanı
mərhum, rəhmətlik.
islam dinində bir təriqət və bu təriqətə mənsub olan (Əbu Abdulla Şafiinin adı ilə bağlıdır).
sünniliyin əsas məzhəblərindən və müsəlman fiqh (hüquq) məktəblərindən biri.
şafiilərin təlimi.
ərəb şahı (Məhəmməd peyğəmbərə işarədir).
Məhərrəmlikdə: İmam Hüseynin qətli günündə şiələrin «şah Hüseyn, vay Hüseyn» deyib sinəyə döymə mərasimi, aşura
axşam vaxtı qılınan namaz; axşam namazı.
ruhlara, magiyaya, möcüzələrə inanan xalqlarda: cadugər, sehrbaz, ovsunçu, falçı.
ibtidai-icma quruluşunda bəzi xalqlarda yaranmış erkən din.
1. ibtidai etiqadların və siniflərəqədərki cəmiyyətin dağılması dövrü ayininin xüsusi forması; ruhlara, magiyaya sitayiş (ibtidai din formalarından bi
1. təriqət başçısı və hər hansı bir təriqətə mənsub olub orada ibadətlə məşğul olan, dərvişlərə başçılıq edən şəxs, dini məsələlərdə başçı; 2
1. şeyxə mənsub olan; 2. dini təriqət və bu təriqətə mənsub olan adam.
Kəbənin həyətinin başçısı.
müsəlmanların dini işlərinə baxan baş ruhani; şiələrin baş ruhanisi; ruhani idarəsinin başçısı.
dini təsəvvürə görə şəri təmsil edən mövhum varlıq, iblis.
şeytanlıq, hiylə.
iblisə, şeytana sitayiş, satanizm.
əsasən orta əsrlərdə məhərrəmlikdə göstərilən dini məzmunlu dramatik (faciəli) tamaşa, mərasim.
şəbih hazırlayan, şəbih mərasimini idarə edən adam.
1. günahkarın, müqəssirin bağışlanması üçün vasitəçilik, iltimas; 2. rəhm, mərhəmət, şəfqət.
mərhəmət göstərən, rəhm edən.
müsəlmanların ilk şərti olan kəlmələri demə: «Allahdan başqa Allah yoxdur və Məhəmməd onun elçisidir»
din, məslək, yüksək amal, əqidə, azadlıq yolunda öldürülən, həlak olan, canını fəda edən adam.
din, məslək, yüksək amal, əqidə, azadlıq yolunda canını fəda etmək, həlak olmaq, ölmək.
islam dini ehkamına görə, namazda səhv edilən rəkətlər və s. üçün qoyulan qayda-qanun.
Quran surələrindən birinin adı («günəş» deməkdir).
Quran ayələrindən: günəş və işıq.
minarənin azan verilən yeri.
islam şəriətinə uyğun olaraq, şəriətə görə, şəriətcə; şəriət qanunu üzrə, şəriət ilə.
şəriət qanununa müvafiq, şəriətə uyğun.
1. İslam dini və hüquqi normalarının məcmusu, müsəlman qanunları; islam qanunları toplusu; 2. doğru yol
şəriətlə məşğul olan; mütəşərre.
qazıxana, ruhani idarəsi.