Geylandit
Geylandit – Ca [Al2Si7O18] • 6 H2O;
klinoptilolit – (K2, Na2, Ca) [AlSi5O12] • 8 H2O — monoklinik sinqoniya. Rast gəlmə tezliyi şkalası: çox da tez-tez rast gəlməyən.
== Növ müxtəliflikləri ==
Bariumlu (~2,5% BaO) və stronsiumlu (~3,65 % SrO) geylanditlər.
== Xassələri ==
Rəng – ağ, rəngsiz, sarı, çəhrayı, kərpiçi-qırmızı, boz, qəhvəyi; Mineralın cizgisinin rəngi – ağ; Parıltı – sədəfi (xüsusilə ayrılma müstəvilərində intensiv təzahür edir), şüşə, ipəyi, incədənəli aqreqatlarda (klinoptilolitdə) – tutqun; Şəffaflıq – şəffafdan yarımşəffafadək; Sıxlıq – 2,18–2,22; Sərtlik – 3,5–4; Kövrəkdir; Ayrılma – {010} üzrə mükəmməl; Sınıqlar – pilləli; Başqa xassələr – molekulyar ələk xassələri; Morfologiya – kristallar: adətən lövhəvari; nazik lövhəvari, nisbətən az hallarda–psevdotetraqonal; Çox vaxt kristalların parçalanması, əyilməsi və burulması nəticəsində {010} üzlərində kirəmit düzülüşünü xatırladan skulptur yaranır. Kristallarına tək halda rast gəlinir; Mineral aqreqatları: vərəqvari, şüalı lövhəvarı, pulcuqlu, lövhəvarı — dənəvər kütlələr, həmçinin klinoptilolit üçün səciyyəvi olan sıx mikrokristallik əmələgəlmələr.
== Mənşəyi və yayılması ==
Geylanditə çox vaxt bazalt və andezitlərin boşluqlarında damarcıq, badamcıq, jeoda və sferolitlər şəklində rast gəlinir. Skarnlarda və bəzi metamorfik süxurlarda da qeyd edilir. Klinoptilolitin iri yığınları vulkanogen — çökmə proseslərlə əlaqədardır. Klinoptilolit silisiumlu şüşəyəbənzər tufların diagenetik dəyişilməsi nəticəsində əmələ gəlir. Autigen geylanditə və xüsusilə klinoptilolitə çökmə süxurların bir çox tiplərində – bentonit gillərində, qumdaşlarında, mergellərdə, habelə Cüzvi ilə zənginləşmiş qara şistlərdə və b.