gəhgir
f. 1) tərs, inadcıl (adam haqqında); 2) harın (at haqqında)
прил. см. gahgir 1. Gəhgir at норовистая лошадь
(Kürdəmir, Qazax, Oğuz, Tovuz) bax gəkgir. – Gəhgir at kimi niyə yeriηnən tərpənmersəη, dur sən də bir iş gör da: (Qazax)
sif. Tərs, inadkar, inadcıl