1. Qalmaqal, səs-küy; dalaşan, vuruşan, çaxnaşmaya düşən adamların çıxardığı səs.
Nə gurultu, nə küy, nə səs vardır; Bir neçə ruhsuz qəfəs vardır.
[Hacı Mehdi:] Səsiniz, küyünüz qonum-qonşunu az qalıb köçürtsün.
Körpüdə izdiham çox idi. Buranın özünə məxsus səs və küyü ilə bir gecikmiş paroxodu yola salırdılar.
□ Küy basmaq – səsküy düşmək, qarışıqlıq baş vermək. Həyəti küy basdı.
– Otağı küy basdı.
Küy düşmək – səs-küy düşmək, həyəcan-təlaş düşmək, şayiə yayılmaq, həyəcanlı xəbər yayılmaq.
Səhər Səriyyə xəbər gətirdi ki, kəndə yaman küy düşüb.
Küy salmaq – səs-küy salmaq, qışqırıq qoparmaq, qalmaqal salmaq.
Küyə düşmək – 1) bir şayiə, xəbər və s.-dən həyəcanlanmaq, çaxnaşmaya düşmək, əl-ayağa düşmək;
2) başqalarına baxaraq təsirə düşmək, onlar kimi hərəkət etmək.
[Telli:] Bəsdir küyə düşüb o qəndil ağaclarından əkdik.
Küyə salmaq – bir sözü, işi, xəbəri yaymaq, aləmə bildirmək.
[Əşrəf bəy:] Heç küyə salma, qoy gəlsin, görək nə xəbərdir.
[Kəndli:] …Belə xəbəri küyə salmaq yaxşı deyil…
2. Hay-küy altında gizlədilən fırıldaq, yalan. Onun küyünə inanmayın.
– Bu zaman heç birisi açılışıb o birisinin küyünün üstünü vurmadı.
3. dilç. Sədanın iştirakı olmadan ağız boşluğunda yaranan danışıq səsi (səda qarşılığı).
