1. Heç kəsi (yaxın qohumu, arxası, köməyi) olmayan; adamsız. Kimsəsiz uşaq. Kimsəsiz qadın.
– [Araz] kimsəsiz, tək bir adam idi.
Bu gün Hüseyn artıq arxasız və kimsəsiz bir yetimdir.
// İs. mənasında.
Hər gecə əxilər süfrəsi başında gördüyü o müxtəlif qəriblər və kimsəsizlər içərisində yavaş-yavaş bu qocanın da siması [yolçunun] xəyalında canlanırdı…
2. İnsan yaşamayan, boş, adamsız, tənha. Kimsəsiz yerlər.
– Öz kimsəsiz torpağına baxdı Füzuli; Bir sönməyən şimşək oldu, çaxdı Füzuli.
Səməd … uzaqdan görünən kimsəsiz tarlalara baxdıqca ürəyi sıxılırdı.