KİRDAR

[fars.] сущ. 1. кӀвалах, кар, амал, гьерекат; // kirdardan düşmək са кардизни виже тахтун, садазни виже техкъвер гьалдиз атун; 2. сабур; kirdarı gəlməmək сабур агакь тавун, гьевес тахьун, гъил тефин; kirdarını kəsmək кьарай атӀун, сабурдай акъудун, сабур акьалтӀарун.