1. Kürədə odu qızartmaq və s. məqsədlər üçün yanları büküşlü dəri və taxtadan düzəldilmiş alət. Dəmirçi körüyü.
– [Molla İbrahimxəlil:] Molla Həmid, çadırdan tez zərgər kürəsini butası ilə, kiçik körük ilə çıxar, gətir.
Körük basmaq – bax körükləmək.
Çəkici yavaş vurun! Körüyü yavaş basın!
Körük kimi – qabararaq, şişərək.
Baş aqronom ayağa qalxanda, qara şevyot şalvarının qalifesi körük kimi şişib boşaldı.
Qocanın sinəsi körük kimi qalxıb endi…
// Qarmon kimi çalğı alətlərinin havanı sıxan körüyə oxşar hissəsi.
[Minayə] tez-tez başını aşağı salıb qarmonuna, bəzi yeri bir neçə dəfə yırtılıb yamandığına görə hava buraxan körüyünə diqqət edirdi.
2. bax pərə.
Bu vaxt Pası burnunun körükləri qalxa-qalxa içəriyə girib qatlanmış kağızı Gülsənəmə uzadaraq: – Dur ayağa! – dedi.