KƏLLƏ
[fars.] сущ. 1. кьил, келле; кьилин кукӀуш, кичегь; kəllə vurmaq кьилив ягъун; // кьилин, келледин (мес. кӀараб); 2. кьилин кӀараб; 3. кил. kəlləpaça; 4. кӀукӀ, кукӀуш (мес. ттаран); 5. пер. рах. акьул, мукьуф, фагьум; kəlləsi işləmir адан кьили кӀвалахзавач; // пер. рах. гзаф акьуллу, кьил авай касдикай рахадамаз; yaman kəllədir ам яман келле я, адахъ яман кьил ава; 6. ири ккӀал (мес. нисидин, шекердин); kəllə qənd келле шекер; 7. прил. кьиле авай, кьилин, келледин (мес. дакӀар); 8. пер. рах. векъи, кубут (мес. аял); 9. цавун арш, кукӀуш (кил. zenit 1); ** kəllə-kəlləyə gəlmək (durmaq) келле-келледиз атун (акъвазун), ччин-ччинал атун (акъвазун), кьил-кьилиз ягъун, кукӀун, дяве авун; // пер. женг тухун, женг чӀугун; kəlləni yerə qoymaq (atmaq) а) кьил чилел (хъуцуьгандал) эцигун (вегьин), ксун; б) пер. кьин; gözü (gözləri) kəlləsinə çıxmaq кил. göz.