MÜHAFİZƏKAR

Libertar mühafizəkarlıq – mühafizəkarlığı və libertarizmi birləşdirən siyasi fəlsəfə. Mühafizəkarlığın libertar qanadını təmsil edir və əksinə. Libertar mühafizəkarlıq, laissez-faire klassik liberalizmi əks etdirərək, mümkün olan ən böyük iqtisadi azadlığı və sosial həyatın mümkün olan ən az dövlət tənzimlənməsini müdafiə edir, lakin bunu hakimiyyət, əxlaq və vəzifəni vurğulayan daha sosial mühafizəkar fəlsəfəyə olan inamla birləşdirir. ABŞ-də ortaya çıxan libertar mühafizəkarlıq azadlığı prioritetləşdirir, söz azadlığını, seçim azadlığını və azad bazar kapitalizmini təşviq edir və mühafizəkar məqsədlərə çatmaq üçün liberal sosial mühəndisliyi rədd edir. == Tarix == 1950-ci illərdə Milli İcmalın aparıcı müəlliflərindən biri olan Frank Meyer libertarizm və mühafizəkarlığın birləşməsini füzionizm adlandırdı. 1975-ci ildə Reason-a verdiyi müsahibədə Kaliforniya Qubernatoru Ronald Reyqan libertarlara müraciət edərək bildirdi ki, o, "mühafizəkarlığın ürəyinin və ruhunun libertarizm olduğuna inanır". Ron Paul ölkədə Reyqanın prezidentlik kampaniyasına dəstək verən ilk seçilmiş məmurlardan biri olub və 1976 və 1980-ci illərdə Reyqan üçün fəal şəkildə kampaniya aparıb. Bununla belə, Ron Paul 1980-ci ildə Reyqanın seçilməsindən sonra Reyqan administrasiyasının siyasətindən tez məyus oldu və sonra xatırladı ki, 1981-ci ildə o, Reyqanın büdcə təkliflərinin əleyhinə səs verən yeganə respublikaçı idi "1977" 1981-ci ildə , Cimmi Karter 38 milyard dollarlıq kəsirli büdcə təklif etdi və Nümayəndələr Palatasındakı bütün respublikaçılar bunun əleyhinə səs verdilər. Onlar nağıl diyarında yaşayırdılar. Ron Pol Nümayəndələr Palatasından istefa verməyə və 1984-cü ildə Senata namizəd olmağa hazırlaşarkən, çıxışında hər iki böyük partiyanın siyasi mədəniyyətindən iyrəndiyini ifadə edərək, nəhayət, Reyqana dəstək verdiyi üçün liberal dostlarından üzr istədi.

Mühafizəkarlar Partiyası (ing. The Conservative and Unionist Party, qeyri-rəsmi adı — «Toris», ing. Tories) – Böyük Britaniyada mövcud olan siyasi partiya. Öz tarixini 1670-ci illərdən götürür. Ənənəvi mötədil sağ siyasi dairələri təmsil edir. 2013-cü il üçün İcmalar Palatasında 303 səslə lider partiyadır və partiyanın sədri Devid Kemeron baş nazir olmaqla hökuməti təşkil edir. Partiya 1834-cü ildə yaranıb və XIX əsrdə Liberal Partiya ilə birlikdə ölkənin iki əsas siyasi partiyası idi. 1912-ci ildə Liberal Yunionist Partiyası ilə birləşdikdən sonra rəsmi şəkildə Mühafizəkarlar və Yunionistlər Partiyasıа adını alıb. Ancaq bir qayda olaraq yenə də qeyri-rəsmi Mühafizəkarlar Partiyası adlanır. Marqaret Tetçer Devid Kemeron Mühafizəkarlar Partiyası Partiya ilə bağlı olan saytalar və 1900 - 2001-ci illərdə manifestləri.

Mühafizəkarlar partiyası Meksikada siyasi müstəqillikdən sonrakı illərdə meydana çıxan iki əsas fraksiyadan biri idi, digəri isə Liberallar idi. Bu, müasir mənada mütəşəkkil siyasi partiya deyil, müəyyən əsas mövzular ətrafında birləşən heterojen düşərgə idi. Yalnız 1849-cu ilə qədər Lukas Alaman seçkilərdə mühafizəkar səbəblər uğrunda kampaniya aparmaq üçün rəsmi partiya yaratdı. Müxtəlif dövrlərdə və müxtəlif şəraitdə onlar eskoplar, mərkəzçilər, kralçılar, imperialistlər və ya mühafizəkarlar kimi tanınırdılar, lakin onlar millətin iqtisadi inkişafına və modernləşməsinə qarşı olmamaqla yanaşı, müstəmləkə İspan dəyərlərini qorumaq mövzusu ilə birləşməyə meyllidirlər. . Onların dəstək bazası ordu, hakendadolar və katolik kilsəsi idi. Meksikada monarxiya qurmaq üçün çoxsaylı səylərlə nəticələnən qeyd edilmiş monarxist elementi ehtiva edərkən, mühafizəkarlar həmişə respublikaçı idarəetmə formasına qarşı deyildilər, lakin federal respublikadan fərqli olaraq mərkəzləşdirilmiş bir respublikaya sahib olmaq hərəkatını dəstəklədilər. Mühafizəkarlar Partiyası İkinci Meksika İmperiyasının süqutundan sonra sıradan çıxdı. Liberallar və mühafizəkarlar arasında əsas qarşıdurma nöqtəsi kilsə idi. Mühafizəkarlar buna sadiq qaldılar və iqtisadi və sosial güclərinin qorunub saxlanması üçün mübarizə apardılar. Onun döyüş şüarı "Din və fueros" idi.

Mühafizəkarlıq (və ya konservatizm) — ənənəvi sosial institutları təbliğ etməyə və qorumağa çalışan estetik, mədəni, sosial və siyasi fəlsəfə. Mühafizəkarlığın mərkəzi müddəalarına görə, mədəniyyət və sivilizasiya status-kvo ilə dəyişə bilər. Qərb mədəniyyətində mühafizəkarlar mütəşəkkil din, parlament hökuməti və mülkiyyət hüquqları kimi bir sıra institutları qoruyub saxlamağa çalışırlar. Mühafizəkarlığın tərəfdarları çox vaxt proqressivizmə qarşı çıxır və ənənəvi dəyərlərə qayıdış axtarırlar. Termin siyasi kontekstdə ilk dəfə istifadə edilməsi 1818-ci ildə Fransua-René de Chateaubriand ilə Fransa İnqilabının siyasətlərini geri qaytarmağa çalışan Burbon bərpası dövründə yaranmışdır. Tarixən sağçı siyasətlə əlaqəli olan bu termin o vaxtdan bəri geniş baxışları təsvir etmək üçün istifadə olunur. Mühafizəkar kimi qəbul edilən vahid siyasət dəsti yoxdur, çünki mühafizəkarlığın mənası müəyyən bir yerdə və zamanda ənənəvi hesab ediləndən asılıdır. Mühafizəkar düşüncə özünü mövcud adət-ənənələrə və milli mədəniyyətlərə uyğunlaşdırdığı üçün xeyli müxtəlif olmuşdur. Məsələn, bəzi mühafizəkarlar dövlətin iqtisadiyyata daha çox müdaxiləsini müdafiə edir, digərləri isə daha sərbəst bazar iqtisadi sistemini müdafiə edir. Beləliklə, dünyanın müxtəlif yerlərindən olan mühafizəkarlar — hər biri öz adət-ənənələrini qoruyur — geniş spektrli məsələlərdə fikir ayrılığına düşə bilər.

Liberal konservatizm — konservatizmdə hərəkat, liberalizm elementlərinə malikdir. Əsas keyfiyyətləri: mənəvi və sosial əlamətlərə daha liberal münasibət, iqtisadiyyata liberal münasibət (dövlətin iqtisadiyyata müdaxilə etməməsi), ətraf mühitin müdafiəsi («yaşıl» siyasət). Mötədil sağ ideologiya hesab edilir. == Tarixi == XVIII—XIX əsrlərdə siyasi fəlsəfədə konservatizmin və liberalizm ideyalarının sintezi nəticəsində formalaşıb. Əsas nümayəndələri: Edmund Börk, Jozef de Mestr, Adam Smit, Aleksis de Tokvil, Con Stüart Mill. == Mənbə == Johnston, Larry: Politics: An Introduction to the Modern Democratic State. University of Toronto Press, 2007. p. 154-156 Johnston, Larry: Politics: An Introduction to the Modern Democratic State. University of Toronto Press, 2007.