MƏZAC
[ər. mizac] сущ. 1. хесет, тӀебиат; темперамент; 2. гьал, агьвал; məzacı pozulmaq гьалар чӀур хьун, нахуш хьун, азарлу хьун; məzacı çəkməmək (götürməmək) рикӀи чӀугун тавун, кӀан тахьун (мес. са къафун).
is. [ər. mizac] 1. Xasiyyət, təbiət; temperament. 2. Əhval, hal. Həsən bəyin məzacı necədir? A.Şaiq. □ Məzacı pozulmaq – halı (əhvalı) pozulmaq, xəstə
Tam oxu »i. 1. nature temperament; 2. appetite; ~ı götürmək to want, to like; ~ı götürməmək to dislike; Məcazım balıq götürmür I dislike fish
Tam oxu »