MƏXARİC
\[ər. “məxrəc” söz. cəmi\] сущ. акъатзавайди, жувай акъатзавай кьадар, харжи (“mədaxil” акси).
Məxaric funksiyası
Məxaric funksiyası (ing. Expenditure function) mikroiqtisadiyyatda istifadə olunan və müəyyən bir fayda əldə etmək üçün (fayda funksiyası və qiymətlər verilmiş halda) minimal pul məbləğini göstərən funksiyadır.
Riyazi şəkildə, əgər L məhsulları üzrə üstün tutmanı təsvir edən
u
{\displaystyle u}
fayda funksiyası mövcüddursa, onda xərc funksiyası budur:
e
(
p
,
u
∗
)
:
R
+
L
×
R
→
R
{\displaystyle e(p,u^{*}):{\textbf {R}}_{+}^{L}\times {\textbf {R}}\rightarrow {\textbf {R}}}
O, göstərir ki,
u
∗
{\displaystyle u^{*}}
faydasını hansı pul məbləği ilə almaq mümkündür, əgər qiymətlər
p
{\displaystyle p}
kimi təyin olunub.
Bu funksiya aşağıdakı kimi təyin olunur:
e
(
p
,
u
∗
)
=
min
x
∈≥
(
u
∗
)
p
⋅
x
{\displaystyle e(p,u^{*})=\min _{x\in \geq (u^{*})}p\cdot x}
burada
x
{\displaystyle x}
≥
(
u
∗
)
=
{
x
∈
R
+
L
:
u
(
x
)
≥
u
∗
}
{\displaystyle \geq (u^{*})=\{x\in {\textbf {R}}_{+}^{L}:u(x)\geq u^{*}\}}
faydası ən azı
u
∗
{\displaystyle u^{*}}
olan bütün seçimlərdir.