MƏZƏMMƏT
[ər.] сущ. меземмет, ахмур, туьнбуьгь, туьгьмет, гъуьнтӀ; // наразивал; məzəmmət etmək кил. məzəmmətləmək.
is. [ər.] Danlama, qınama, danlayış, töhmət. İctimai məzəmmət. – Uşaqlara Xudayar bəyin məzəmməti tük qədər də kar eləmədi
Tam oxu »сущ. упрёк, укор, укоризна, журьба. Məzəmmət götürməmək не терпеть упрёков, məzəmmətləri dinləmək выслушивать упрёки; məzəmmət etmək (eləmək) упрекать
Tam oxu »MƏZƏMMƏT Bəs lazım olub çaqqal üçün bir tələ qurmaq; Ta dəf ola bu rəncü məzəmmət, köpək oğlu! (S.Ə.Şirvani); QINAQ [Sevər:] Yazıq balam
Tam oxu »MƏZƏMMƏT – TƏRİF Ceyran qara, parlaq gözlərindəki ağır məzəmmətli ox kimi ovçunun qəlbinə sancdı (C.Məmmədov); Alim və bilikli adamların tərifini qaza
Tam oxu »