NANƏCİB
[fars. na... və ər. nəcib] прил., сущ. хъсанвал (хатур, зегьметар, фу) квадардай (чилиз ядай); эсилсуз, шерефсуз, намерд, виже текъвер.
sif. və is. [fars. na… və ər. nəcib] Haqq-say itirən; nankor, şərəfsiz, yaramaz, namərd, bədəsil. Nanəcib adam
Tam oxu »I прил. 1. неблагородный (лишённый благородства, непорядочный). Nanəcib adam неблагородный человек, nanəcib hərəkət неблагородный поступок, nanəcib xa
Tam oxu »I. i. an ignoble / dishonourable man* II. s. dishonourable, ignoble, base, ignominious; ~ iş dishonourable / ignoble deed; ~ davranış ignominious beha
Tam oxu »NANƏCİB – LƏYAQƏTLİ Nanəcibdən ağa olmaz, təkədən qoç (Ata. sözü); Çox ləyaqətli yoldaşdır (M.Hüseyn)
Tam oxu »