сущ. къив, ван, гьарай, цӀвагъ; qıy vurmaq (qoparmaq, çəkmək) къив гун (ягъун), къив чӀугун, ван кутун, гьарай ацалдун, гьараюн, цӀвагъун; ** qıya bax
Tam oxu »is. məh. Yundan, ipdən, iplikdən toxunma yumru, ya yastı qaytan. Güləbətin qıydır, yoxsa yengi ay; Öpər, qucar gül yanağın üstündən
Tam oxu »is. Səs, qışqırtı, bağırtı, haray. Bir az yaxşı dinlə, hey qıya bir bax; Dördnala gəlirlər, atlar çaparaq
Tam oxu »1 сущ. 1. зов, клич, призыв 2. клёкот; qıy vurmaq: 1. звать, гикать (издавать резкие, отрывистые звуки); 2
Tam oxu »I (Çənbərək, Qarakilsə, Zəngilan) zirvə. – Dağın qıyınnan aşan dağkeçisini görən kimi Hüseynəlinin tüfəngi açıldı (Zəngilan); – Dünən Qızıl qayanın qı
Tam oxu »