QANDAL
[əsli ər.] сущ. 1. къандалар, ракьар, зунжурар (виликра дустагърин гъилериз, кӀвачериз ядай); 2. пер. галтӀам, бухав, манийвал.
is. [əsli ər.] 1. Keçmişdə ağır cinayət işləmiş məhbusların əl və ayaqlarına keçirilən dəmir halqalı zəncir
Tam oxu »I сущ. 1. кандалы. Ayaqlarına qandal vurmaq kimin заковать (ноги) в кандалы 2. наручники 3. перен. оковы, цепь
Tam oxu »i. shackles pl., irons pl., ayaq ~ı fetters pl.; əl ~ı handcuffs pl., manacles pl.; əlinə ~ vurmaq to put* handcuffs / manacles on smb
Tam oxu »Ərəb mənşəlidir, çox dillərdə işlədilir, hərfi mənası “düyün” deməkdir, “buxov” anlamında da işlədilir
Tam oxu »