TƏNBEH
[ər.] сущ. туьнбуьгь, меземмет, гъуьнтӀ, ахмур; жаза; tənbeh etmək (eləmək) туьнбуьгь авун а) меземмет авун, агъурун; б) жаза гун, ахмурун.
is. [ər.] Məzəmmət, danlama, danlaq. Pərşan pis bir tənbeh eşidəcəyi duyğusu ilə anasının qoluna qısıldı
Tam oxu »сущ. порицание: 1. выражение неодобрения, укор, укоризна. İctimai tənbeh общественное порицание, haqsız tənbeh необоснованный (несправедливый) укор, t
Tam oxu »i. reproof, reproach; ~ etmək to reprove (d.), reproach (d. for with); özünü ~ etmək to reproach oneself; bir kəsi tənbəlliyə görə ~ etmək to reproach
Tam oxu »is. reproche f, réprimande f, blâme m ; ~ etmək reprocher vt, réprimander vt, admonester vt, blâmer vt ; özünü ~ etmək reprocher (se)
Tam oxu »