TAQƏT

\[ər.\] сущ. такьат, тӀакьат, тӀакь, гуж, къуват; taqət qalmamaq кил. taqətdən düşmək; taqətdən düşmək такьатдай аватун, гужунай аватун, такьат амукь тавун, тӀакь атӀун, аман атӀун; taqətdən salmaq такьатдай авудун, тӀакь атӀун, аман атӀун; taqəti kəsilmək кил. taqətdən düşmək.
TAQANOK
TAQƏTSİZ

Digər lüğətlərdə

заостро́вка интере́сный коси́лочный подогре́в поха́бщина проскурня́к самоуспоко́иться схола́ст чёрт с тобо́ю дёрнуться ди́кторша доспа́ться многокана́льность отмолоти́ться повари́ха помазо́к сара alarm-gun caver centurial feretory Isolde provocator легендарный семитолог