TƏƏCCÜB
[ər.] сущ. тажуб (1. тажубвал, адетдинди тушир, тажуб тир, гъариба гьал; мягьтелвал; təəccüb etmək (eləmək) тажуб авун, тажублу хьун, мягьтел хьун; 2. ажайиб, гъариба, тажуб жедай, мягьтел жедай, тажублу; 3. təəccüblə нареч. тажублудаказ, тажублу яз, мягьтелвилелди).