XƏCALƏT

[ər.] сущ. хажалат (1. регъуь жедай гьал, регъуь хьуниз себеб жедай затӀ, регъуь хьун; xəcalət çəkmək хажалат чӀугун, гьая авун, гзаф регъуь хьун, регъуьвиляй яру хьун, къекъифун; xəcalət eləmək хажалат авун, регъуь авун, кьил агъада ттун, русвагь авун, хажалат чӀугуниз себеб хьун; xəcalət olmaq хажалат хьун, садан патав хажалатлу хьун, кьил агъада хьун; xəcalət vermək хажалат гун, регъуь авун; регъуь хьуниз себеб хьун, кӀеве ттун; xəcalətindən çıxmaq хажалатдикай хкатун (хкечӀун), эвез вахгун, эвез хкечӀун (са шей вахгана ва я са хъсанвал хъувуна); 2. xəcalətlə нареч. хажалатлудаказ, регъуьла, регъуьз-регъуьз); ** xəcalətindən yerə girmək хажалатдикай чилерик фин, гзаф регъуь хьун, регъуьла кьин, инсанрин чиниз килигиз тахьун.