YELBEYİN
сущ., прил. кьиле гар авай, кьиле затӀ авачир, ахмакь, сефигь; кьезил (кас).
sif. və is. Başıboş, axmaq, gic, səfeh; yüngül. Yelbeyin adam. – Birisi ona övliya, o birisi ona yelbeyin, birisi ona əzim, o birisi ona vəzir, birisi
Tam oxu »I прил. легкомысленный, несерьёзный, ветреный II в знач. сущ. легкомысленный, ветреный
Tam oxu »I. i. lighthead, scatter brain, lightminded man* II. s. light-headed, scatter brained, light-minded; thoughtless, frivolous; ~ adam light-headed / tho
Tam oxu »sif. lég//er, -ère, irréfléchi, -e ; imprudent, -e ; ~ hərəkət action f irréfléchie
Tam oxu »YELBEYİN – AĞILLI Özü də bunun kimi yelbeyin arvad? (M.İbrahimov); Yum, yoldaş Anketov, ağıllı söz danışmadın (Mir Cəlal)
Tam oxu »