1. f.is. кил. yetmək; 2. прил. агакьай.
gəlmə — çatma
toxunma — rastlaşma — dəymə
сущ. от глаг. yetmək
1. “Yetmək”dən f.is. 2. sif. Yetişmiş, yetkin. Gölə cumar yaşılbaşlı sonalar; Əcəb yetmə gözəl bəslər analar