ZIĞ
cущ. 1. хурх, жими (яд квай) кьар (луз, палчух), лил, лемкье; 2. шемкь (вилин чирк); 3. ягълувал, къативал, экъивал; 4. жими фит, лак; ** zığ vermək (vurmaq) сиве-сивди ацӀанваз хьун (мес. гьаят итимрив).
is. 1. Duru (sulu) palçıq, lehmə, bataq. Qurşağacan batıb zığa; Əlləşir misirli qardaşlar. O.Sarıvəlli
Tam oxu »сущ. 1. грязь, слякоть. Zığa batmaq вымазаться грязью 2. выделения (вещество, выделяющееся из глаза) 3
Tam oxu »I (Bakı, Culfa, Gədəbəy, Qarakilsə, Naxçıvan, Ordubad, Şərur) palçıq. – Zığdan indi dərbəşmək olmaz (Şərur); – Zığ bulaşıf şalvarın balağına, təmizdəη
Tam oxu »