1. Bədənin hər hansı bir üzvündən məhrum olmuş və ya hər hansı bir səbəbə görə onu itirmiş; əlil. Uşaq anadangəlmə şikəst (z.) doğulmuşdur. Şikəst oğlan. Şikəst qoca.
– Əlbəttə, əzadan ki bir zad əskik olsa, şikəst hökmündədir.
[Hacı Bayram:] Onu bil ki, sənin şikəst atana, qoca anana rəhmim gəlib, istəmişəm, sizə bir qədər çörək verim.
Qocanın isə bu şikəst qızdan başqa dünyada heç kimi yoxdur.
// İs. mənasında. Müharibə şikəstləri. Şikəstlərə kömək.
□ Şikəst etmək (eyləmək) – 1) bədən üzvlərindən birini sındırmaq, qırmaq, zədələmək.
Səng şikəst eylədi balü pərim; Banlamağın hasilini anladım.
[Hambal:] Məşədi, Allah qüvvət versin, amma belimi şikəst eylərsən.
[Sərvinaz:] Necə qıydın, o cür gözəl atı şikəst elədin? ;
2) məc. Korlamaq, xarab etmək, pozmaq.
O kəslər ki, müəllimlik kimi … xidməti tərk edib, qeyri peşə dalısınca gediblər, mənəviyyat cəhətincə öz əhdü peymanlarını şikəst ediblər. ;
3) məc. Müharibədə məğlub etmək. Düşmənin qoşununu şikəst etmək.
Şikəst olmaq (tapmaq) – 1) xəstəlikdən və ya başqa bir səbəbdən bədən üzvlərindən birini itirmək və ya sıradan çıxarmaq; əlil olmaq. Müharibədə ayağından şikəst oldu. – [Gülbəniz:] Buruqda döşəmə və körpü həmişə palçığın içində olur.
Fəhlə sürüşüb şikəst ola bilər. ;
2) məc. Xarab olmaq, korlanmaq, pozulmaq, nöqsanlı olmaq. Əgər şerim şikəst olsa, mənə etmə məlamət, kim; Şikəstə söz bəyan etmək şikəst təbə mədyundur. Heyran xanım;
3) məc. Müharibədə məğlub olmaq, basılmaq, sınmaq, pozulmaq.
Ona binaən Yusif şahın həvaxahları şikəst tapıb, hər kəs bir növ ilə başın mərəkədən qıraq çəkdi.
2. məc. Sınıq, nöqsanlı. Stolun bir qıçı şikəstdir.
