араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) азарар хкуддай, тӀалар акъвазардай дарманар чидай кас. Къафкъаздани хъсан жерягьар ава. А. А. Ирид цаварик Самурдин ван. Кьурагьа виликдайни кар чидай хъсан жерягьар гзаф хьана. ЛГ, 1999, 18. ӀӀӀ. 2) бедендик квай хайи кӀараб дуьзардай ва сагъардайди. Са геренда жерягь фяледин капун юкь гимиш пуларай ацӀана. Гь Къ Асландин рикӀ авай инсан. Хер жерягьдив кутӀуниз туна, ада мад дяведа лап эхирдалди иштаракзава. ЛГ, 1994, 27. V. Пагъ, на вуч меслят гана заз, жерягь, Сефил бедендиз це лугьуз зили? Ф. Н. Зили. Зи чӀехи бубаяр, ата-бубаяр жерягьар тир. 3. Ф. Суьгьуьрдин тӀвал гвайди. - Хутах аял муькуь кӀвализ, мекьи тахьурай. Садав жерягьдиз эвериз тур. Ж. Эфендиев. Азадвилин рекье.