РАЗБОЙНИК
къачагъ.
м 1. quldur, qaçaq, yolkəsən, çapqınçı, soyğunçu; 2. məc. yırtıcı, zalım; 3. dan. zar. nadinc, dəcəl, yaramaz (uşaq); ◊ разбойники пера böhtançı qələm
Tam oxu »1. quldur, yolkəsən, soyğunçu; 2. yırtıcı. Zalım; 3. nadinc, dəcəl, yaramaz (uşaq)
Tam oxu »-а; м. см. тж. разбойница, разбойничий, разбойнический 1) Тот, кто занимается разбоем, грабежом. Разбойник с большой дороги (также: отъявленный негодяй). 2) а) разг. О том, кто совершает насилие, груб
Tam oxu »