(Əsli: abru) fars mənşəlidir, ab “su” deməkdir, ru isə “üz”; və onun 2 yozumu ola bilər:
1. “Üzünün suyunu ətəyinə axıtmaq”.
2. “Elə günə salmaq ki, tumanını qaldırıb üzünü gizlətsin”. Deyimdəki bükmək sözü göstərir ki, 2-ci yozum daha doğrudur. Birinci doğru olsa idi, bükmək yox, tökmək sözü işlədilərdi. Bizdə ud sözü işlədilib. Ayıblı yerə “ud yeri” deyiblər. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
[fars.] сущ. 1. абур, гьая, ягь; 2. пер. рах. къецепатан акунар, мешреб; 3. пер. айибар, жендекдин айиб чкаяр
Tam oxu »i. 1. decency, decorum, proprieties; 2. dignity; 3. shame; 4. honour; abır vermək / abırını almaq to bring* smb
Tam oxu »сущ. 1. наружность, внешний вид. Bu abırda küçəyə çıxmaq olmaz в таком виде нельзя выходить на улицу 2
Tam oxu »is. 1) décence f ; convenances f pl (üstbaş, geyim) ; 2) dignité f (əxlaqi keyfiyyət) ; 3) honte f (həya, ar) ; 4) réputation f (adsan) ; 5) honneur m
Tam oxu »is. [fars.] 1. Həya, heysiyyət, şərəf, hörmət, qədir-qiymət. [Zibeydə:] Axır mənim də özümə görə adım, abrım var! M
Tam oxu »