1. is. Heç bir işlə məşğul olmayaraq boş-boş gəzən adam, işsizgücsüz adam.
Burası xırda alverçilərin və bazar avaralarının dolandığı yer idi.
// sif. İş bacarmayan, bir iş yiyəsi olmayan heç şeyə yaramayan.
…Qaraca qız da sərxoş və avara Yusifin hər bir əzabına dözür.
2. sif. Yersiz-yurdsuz, məskənsiz, sərsəri, sərgərdan. Quduzluğun yayılmasının qarşısını almaqdan ötrü quduz və avara itləri məhv edirlər. – Avara itin hörməti olmaz. ( Ata. sözü ).
□ Avara dolanmaq (gəzmək) – işsiz, boş-bikar gəzmək, veyllənmək, tənbəllik edib heç bir işlə məşğul olmamaq.
Avara düşmək – vətənindən, yurdundan məhrum olmaq, sərgərdan qalmaq.
[Müsyö Jordan:] Parij dağılıb, Tülyeri yıxılıb, Fransanın səltənəti pozulub, kral avara düşüb.
Avara etmək – bax avara qoymaq (salmaq).
Avara qalmaq – əli hər şeydən çıxmaq, yerindənyurdundan olmaq.
Avara qoymaq (salmaq) – işdən-gücdən eləmək, məəttəl qoymaq, işindən ayırmaq; yerindən-yurdundan eləmək, evindən-eşiyindən ayırmaq, sərgərdan qoymaq.
[Tükəz:] Kişiciyi tovlayıb aparıb, avara saldınız.
[Qonaqlar] kişini işdən avara edib çağırdılar, bəhslərini söylədilər.
Bu baxışlar Nadiri dəli edib çöllərə salır və bir neçə günlük işdən avara qoyurdu.
Avara olmaq – bax avara qalmaq.
Avara-sərgərdan düşmək – bax avara düşmək.
Avara-sərgərdan etmək – bax avara etmək.
[Mirzə:] Evi bərbad olmuş məni işimdən-gücümdən avara-sərgərdan eləyib gətirib buraya…
