ÜZÜCÜ

ÜZÜCÜ I sif. Üzücü, suda üzən. Hərçəndi Yasəmən çox üzücü idi, amma bu iti axan, daşları və böyük kolları yumalayan seldə üzmək mümkün deyildi (S.S.Axundov).

ÜZÜCÜ II sif. Yorucu, cansıxıcı. Bir-birindən üzücü, əzablı fikirlər onun qəlbini sıxırdı (C.Gözəlov).

ÜZSÜZ
ÜZÜK

Digər lüğətlərdə

-ищ-(е) андроло́гия бескла́ссовый вы́прядка заселе́нец орнаментиро́вка потесни́ть хамелео́новский влачи́ть допляса́ться из неразложи́мость backswept bibliography delitescence gospeller graphometer inflater mausoleum noctambulant uneclipsed безусый зажариться либо опоганить