Dilimizdə dərini aşılamaq üçün “закваска” mənasını verən ey sözü olub, eymə həmin kəlmə ilə qohumdur və ad-feil omonimi kimi işlədilib
Eymənmək (qorxmaq) sözündən döymənc qəlibi üzrə əmələ gəlib ( qorxulu deməkdir). (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Qorxmaq, ehtiyat etmək, çəkinmək anlamlarında işlənir və mənbələrdə ayman, eymən, ayın formalarında yazılıb
Əsli aynal (onal) kimi olub. Mənası “sağalmaq”, “yaxşılaşmaq” deməkdir. Həm şəxs, həm də kənd (Qazaxda və bəzi digər rayonlarda) adıdır
Hərfi mənası ərəbcə “Allahın gözü” (eyn “göz”dür) deməkdir. Görünür, Allahın sevimlisi kimi başa düşülməlidir
Əsli “irəc”dir. Nuhun Xam, Sam, Yafəs adlı üç oğlu olub, guya dünya xalqları bunlardan törəyiblər. Başqa versiyaya görə, İran şahı Ferudinin Tur, İrəc
Ərəbcə “zəif”, “təbii olmayan” deməkdir. Ariyət kimi də işlədilir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Bax. Abdal. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə “xilaskarın (yəni Allahın) qulu” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Bədəl, təbdil kəlmələri ərəbcə kökdaş sözlərdir və “əvəz” anlamı ilə bağlıdır. Əbdül (əsli: əbdal) sözü bədəl kəlməsinin cəmidir, əvəz edən, yerini tu
Ərəbcə əbdul “qul”dur, baqi “əbədi olan” (yəni Allah) deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə “əzəli, daima olanın (yəni Allahın) qulu” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
“Əzizin (yəni Allahın) qulu” deməkdir. Əziz sözü Allahın epitetlərindən biridir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
“Rəhm edənin (Allahın) qulu” deməkdir. Əbdürrəhman da buradandır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Monqol sözüdür, “nənə” deməkdir. Bizdə əbəçi (göbək nənəsi) sözündə qalıb.
Mamaça (akuşerka), “göbək nənəsi” mənasında işlədilir. Əməköməçi adlı ot-bitki ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov
Ərəb mənşəlidir, “daima” mənasını əks etdirir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Əbə sözü “nənə” deməkdir, qurşaq toqqadır. “Nənənin toqqası” anlamını verir. “Qövsi-qüzeh” deməkdir. (Bəşir Əhmədov
Ərəb mənşəlidir, idiot, kütbeyin, bacarıqsız, axmaq mənalarını əks etdirir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə “boz (çil-çil) rəng” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farsca “ipək” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Aişədən əvvəl peyğəmbərimiz dul qadın alıb. Onun aldığı ilk bakirə Aişə olub (Əbubəkrin qızı), Əbu (ata) və bəkr (bakirə) sözləri “bakirənin atası” de
“Talibin atası” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə əbu (ata), farsca zər (qızıl) sözlərindən əmələ gəlib: “qızıl atası”, yəni “qızılı çox olan” deməkdir
Ərəbcə “əbu-l-fəzl” kimidir, “fəzilət atası (ən üstün olan), hünər sahibi” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə cədd sözünün cəm formasıdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcədir, “ölüm vaxtı”, “son” mənalarında işlədilir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəb mənşəlidir, “ödəmə”, “əvəz”, “təltif” mənalarını əks etdirir. “Cəza” mənası da mövcuddur. Əcrini kəsmək ifadəsi də işlədilir, “əvəzini çıxmaq” (c
Alınma sözdür, “naz-qəmzə”, “yosma” mənalarında işlədilir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Əsli “ədəbaz”dır, “ədalı olmağı sevən” deməkdir. Əda ərəbcədir, baz isə farsca. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə ədəb sözü ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə rəng bildirən sözdür: “tünd şabalıdı” (və ya qara) deməkdir. (ərəbcə “qara” müqəddəslik əlaməti olub: Kəbədə Qara daş)
Yunanca “ata”, “cənab” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə “ismətli” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə “sevinc” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farsca əfruxtən (yandırmaq) məsdəri ilə qohumdur, “işıq saçan” (günəş), “yandıran” deməkdir. Fəraxtən və ya əfraxtən məsdəri ilə qohum olan əfraz sözü
Ərəbcə “yüyən” deməkdir (ovsar). (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəb sözüdür, “tac” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farsca füsunkar sözü ilə qohumdur, “ovsun” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə təəssüf sözü ilə kökdaşdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə fəzilət sözü ilə qohumdur, “ən yaxşı” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Əfzəl sözü “üstün” deməkdir. Əfzələddin – “dində üstün tutulan şəxs” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəb mənşəlidir, qeyri (əsli: ğeyri) sözü ilə eyni kökə malikdir, onun cəm formasıdır. Poeziyada “yad”, “kənar” mənalarında işlədilir (bəzən “düşmən”
Ərəbcə əhl sözünün cəmidir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcədir. Mühit, həyat sözləri ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Əhd ərəb sözüdür. Öhdəlik sözü ilə qohumdur. Əhd eləmək “öhdəliyə götürmək” kimi başa düşülə bilər. İndi “arzu” anlamında daha çox işlədilir
Ərəb sözüdür, “tək” deməkdir. Allah tək olduğu üçün Əhəd sözü “Allah” mənasında da işlədilir. Əhədini kəsmək ifadəsi də işlədilir (mənası: “tək qalan
Ərəbcə “iman əhli” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə həmid, mahmud sözləri ilə qohumdur. “Tərifəlayiq” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəb mənşəlidir və məxəz sözü ilə kökdaşdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)